FAKE in Koopman op pad
In het Hollandscheveld van 1956 wordt het leven van de vierjarige Bertus ten Caat abrupt op zijn kop gezet wanneer zijn vader, Fake, onverwacht overlijdt. Decennia later, na ook het verlies van zijn moeder, ontpopt Bertus zich tot de archivaris van zijn familiegeschiedenis. Tijdens het doorvorsen van vergeelde documenten en gekoesterde herinneringen stuit hij op een raadselachtige envelop, zorgvuldig bewaard door zijn vader.
Wat hij daarin aantreft, is geen alledaagse briefwisseling, maar een poort naar een verbijsterend geheim dat diep geworteld ligt in het verleden. De ontdekking voert hem terug naar het jaar 1883, naar het leven van zijn overgrootouders Pieter ten Caat en Hendrikje Hartman. Daar ontvouwt zich een onwaarschijnlijke ontmoeting tussen Hendrikje en niemand minder dan Vincent van Gogh, een gebeurtenis die niet alleen het lot van de familie ten Caat, maar ook dat van de beroemde schilder voorgoed zou veranderen. In een tweeluik bespreekt Rob Pot dit met Bertus ten Caat. Deze week deel 1 van dit gesprek en volgende week deel 2 in de video rubriek Koopman op pad.
Gratis cursus over de egelburcht uitgebreid met observaties uit Elim
The Hedgehog Program heeft haar gratis online cursus over het bouwen van een Egelburcht uitgebreid met een gloednieuwe les. In deze les worden voor het eerst de observaties gedeeld van de pilotburcht die afgelopen maand in Elim is gebouwd. De cursus is bedoeld voor iedereen die egels wil helpen en zelf aan de slag wil met het bouwen van een natuurlijk onderkomen in de tuin.
Wat is de Egelburcht?
De Egelburcht is een duurzaam en ecologisch alternatief voor de bekende houten egelhuisjes. Het ontwerp is bedacht en ontwikkeld door Judith Duinkerken uit Hoogeveen, oprichter van The Hedgehog Program en egelonderzoeker sinds 2011.
In plaats van hout bestaat de burcht uit lagen aarde, bladeren en natuurlijke materialen. Dat zorgt voor een stabiel microklimaat: koel in de zomer, warm in de winter, en bestand tegen vocht. De burcht wordt bovendien onderdeel van het ecosysteem in de tuin – met regenwormen, kevers en planten die er samen een kleine leefwereld vormen.
“Een houten huisje is vaak te klein en droogt uit,” legt Duinkerken uit. “Een Egelburcht leeft met de natuur mee. Hij beschermt niet alleen de egel, maar versterkt ook de biodiversiteit in de omgeving.” Meer lezen: Regionieuws Hoogeveen.
SC Elim investeert in haar trainers en de toekomst van de club
ELIM – Het bestuur van Sportclub Elim heeft onlangs een mooie stap gezet in de verdere professionalisering van de vereniging. Om hun waardering te tonen voor de inzet van de jeugdtrainers en -leiders, heeft het bestuur besloten te investeren in nieuwe kleding en opleidingen.
De club is overgestapt naar een frisse, moderne kledinglijn van het sportmerk Stanno. Alle jeugdtrainers en leiders ontvingen een compleet nieuw pak, aangeboden door het bestuur. “We vinden het belangrijk dat onze vrijwilligers er goed en professioneel uitzien langs de lijn. Ze zijn het gezicht van onze vereniging,” aldus het bestuur van SC Elim.
Tijdens de eerste cursusavond Jeugdvoetbalcoach, die in samenwerking met de KNVB werd georganiseerd, greep de club het moment aan om de trainers in hun nieuwe outfit gezamenlijk op de foto te zetten. Een mooi beeld van betrokkenheid, enthousiasme en teamgevoel.
Met deze initiatieven onderstreept Sportclub Elim haar visie: investeren in de toekomst. Niet alleen in materialen en opleidingen, maar vooral in het plezier van spelers én vrijwilligers. Want juist dat plezier vormt de basis van een sterke, hechte club.
Wintertied (uut mien boek De Baos & Ikke II)
Yvonne Bijl-Hooijer
Zoaj weet hadden wij de ofgeleupen weken, naost daw veur een jaor genogt regen kregen, ok nog wel een paar dagen hiel mooi weer. Dat kan oe donkt mij niet ontgaon weden. Tenzij aj een paar dagen op de rittel waren. Naor Siberië of zo. Mit zonder Internet of ’t Olde Wief van ’t Ogeveine in oen karbies. In pepiervorm dan hè! Raak ie der trouwes ok zo van van ‘t rabat? Warme zomerdagen in de late harfst en van snei in de zomer? Ikke wel jong.
En wij bint niet de ienigsten heur. Ik zagge lèestdaags bij oons achter thuus zölfs een flamingo onderstebaoven an een mezebolle hangen. Ok mien luie tuunstoel kuierde vanuut oonze blokhutte terogge ’t terras op. Mit de parasol onder zien armleunings. Klaor veur een middagie zunnebaden in de schaduw.
Zoas oe vaste niet ontgaone is (aj niet in Siberië zaten dan) gung de wintertied ofgeleupen weekend ok nog ies in. Mar in plaats van mar een ure terogge te gaon, gungen wij minstens een paar maond terogge. Leek mij zo toe heur. Ik kun ’t allemaolt niet meer bijsloffen. Snap ie ‘t allemaolt nog weh dan? Wat ter gebeurt? De Baos ok niet volgens mij. Meer lezen? Regionieuws Hoogeveen
Stemdag in Elim: Ontmoeting en betrokkenheid
Elim – De verkiezingsdag in Elim verliep niet alleen soepel, maar ook verrassend gezellig. In Dorpshuis De Open Deur kwamen inwoners samen om hun stem uit te brengen, een daad die niet alleen democratisch is, maar ook verbindend.
Wat deze stemdag extra bijzonder maakte? De spontane ontmoeting met niemand minder dan Rene Karst! De bekende zanger bracht een glimlach op vele gezichten en zorgde voor een vleugje flair in het stemlokaal. Zijn aanwezigheid onderstreepte op een vrolijke manier hoe stemmen ook een sociaal moment kan zijn.
Stemmen is belangrijk, daar waren de Elimmers het roerend over eens. Jong en oud kwamen langs om hun stem te laten horen. In een tijd waarin betrokkenheid soms onder druk staat, liet Elim zien dat het hart voor de gemeenschap nog altijd klopt.
Het dorpshuis was de ideale locatie: laagdrempelig, vertrouwd en gastvrij. De vrijwilligers zorgden voor een warm welkom en een vlotte gang van zaken. Geen lange rijen, geen stress, gewoon Elim op z’n best.
Met een stem én een glimlach verlieten de meeste bezoekers het dorpshuis. Vanavond na 21 uur zullen de voorlopige uitslagen bekend worden gemaakt via de TV.
De stemlocalen zijn open tot 21 uur vanavond!
Een bijzondere verjaardag in Elim: Ds. André Heiner viert 75 jaar met het hele dorp
ELIM – Afgelopen zaterdag 25 oktober 2025 was ’t Elims Eethuus het decor van een hartverwarmende en gedenkwaardige viering. Ds. André Heiner bereikte de respectabele leeftijd van 75 jaar en besloot deze mijlpaal niet in kleine kring, maar met heel Elim te vieren. Een keuze die veel zegt over zijn verbondenheid met het dorp en haar inwoners.
Wat deze viering extra bijzonder maakte, was de reden achter de uitnodiging aan het hele dorp. André sprak zijn diepe dankbaarheid uit voor de manier waarop hij en zijn gezin door de Elimse gemeenschap zijn opgenomen. “Elim voelt als familie,” liet hij weten. En dus werd zijn verjaardag een feest van verbinding, herinnering en waardering.
Herinneringen aan Loes: een boekje vol liefde
Ter nagedachtenis aan zijn overleden vrouw Loes presenteerde André, samen met zijn kinderen, een ontroerend boekje getiteld “Oma is een kanjer”. Het boekje staat vol persoonlijke herinneringen en verhalen die Loes typeren als warme, krachtige vrouw. Alle aanwezigen kregen een exemplaar cadeau, waardoor Loes op een bijzondere manier toch aanwezig was op deze feestdag.
Een zaal vol warmte en vrolijkheid
De grote zaal van ’t Elims Eethuus stroomde vol met dorpsgenoten, vrienden en familie. De sfeer was feestelijk en oprecht: mensen kwamen niet alleen om André te feliciteren, maar ook om samen stil te staan bij het leven, de liefde en de kracht van gemeenschap. Fotograaf Henk Boer legde het feest vast in sfeervolle beelden, zodat deze dag nog lang zal voortleven in herinnering.
Ingezonden brief
Onveilig oversteken dreigt na besluit gemeente Hoogeveen
Besluit gemeente
De gemeente kiest voor een betonnen fietspad aan de zuidkant van Elim tot de Schoonhovenweg. Daar komt een overgang tussen twee T-splitsingen, een plek waar in het verleden al ernstige ongelukken plaatsvonden. Voor de aanleg moeten bovendien vijf eiken worden gekapt.
Het pad vervolgt zich daarna aan de noordzijde van de weg tot aan de Rieghoogstensdijk. Alle andere fietspaden verdwijnen en maken plaats voor een wilde bloementuin.
Impact fietsers en voetgangers
De herinrichting heeft grote gevolgen voor de bereikbaarheid en veiligheid van inwoners. Het oversteken wordt onveiliger naar:
– De begraafplaats,
– Hoogeveen ( school en woon-werk),
– Aanwonenden,
– Schoonhoven,
– Bloemencorsovelden.
Reactie inwoners
Veel inwoners blijken niet op de hoogte te zijn van dit besluit. Uit een rondvraag komt naar voren dat men ervan uitging dat het nieuwe fietspad, zoals in eerste instantie werd gecommuniceerd, alleen aan de noordzijde zou komen. Het besluit om dit daarna weer anders te doen, komt voor velen dan ook onverwacht.
De echte wens van de dorpsbewoners is echter unaniem: een fietspad aan beide zijden van de weg houden zoals het nu ook is, zodat iedereen een veilige route kan kiezen naar zijn/haar bestemming.
Een inwoner verwoordde het als volgt:
“Leg de bestaande fietspaden er opnieuw in en we kunnen er weer 30 jaar tegenaan. Dat is immers eerder ook gedaan.”
Dit is bovendien een goedkopere oplossing en beter voor de bereikbaarheid van het dorp.
Kritiek op het besluit
De gemeente baseert haar besluit op de mening van de werkgroep en een enquête die niet breed werd gedeeld onder de inwoners, maar alleen op een inloopavond beschikbaar gesteld werd (en door slechts 25 mensen ingevuld).
Daarnaast was de samenstelling van de werkgroep niet zorgvuldig tot stand gekomen. Mede doordat er geen brede oproep was onder inwoners, om zich aan te melden tot de werkgroep.
Op basis van deze beperkte input is gekozen voor de onveilige en duurdere optie, die €133.110 meer kost. Omdat de enquête slechts betrekking had op aanwezigen van de inloopavond en de werkgroep niet representatief is voor het hele dorp, spreken inwoners van een schijnproces.
De situatie n.a.v. besluit:
Rood = Fietspad
Oranje= Fietspad wat verwijderd wordt
Een tekening van de situatie:
Kippevelcocert voor Oekraïne
Christelijk Mannenkoor Hollandscheveld en Oekraïense jongeren zingen met heilig vuur.
Het Christelijk Mannenkoor Hollandscheveld werd benaderd om mee te werken aan een actie voor de Oekraïne, en het resultaat was een indrukwekkend concert op zondagmiddag 26 oktober jl. Het Oekraïens koor ‘Dzvinochok’ (vertaling: Klokje) is een klassiek geschoold koor, op doorreis door Europa. Rond deze datum worden diverse plaatsen in Nederland aangedaan, met meerdere optredens op een dag. Eigenlijk bestaat het uit twee koren, een jongens- en een meisjeskoor, al zijn de grenzen oprekbaar. Jongemannen en jonge vrouwen zongen ook mee.
Maar wel allemaal perfect geschoold en getraind in zang en performance. Het grote jongerenkoor bestaat uit vluchtelingen, die zich met hun optredens inzetten voor veteranen in de Oekraïne. Iedere slag, ieder offensief, iedere strijd om ieder gehucht en iedere plaats, betekent weer extra mensen die ledematen moeten missen. Met het geld dat wordt opgehaald wordt de ontwikkeling en aanschaf van protheses ondersteund. Het is al erg genoeg als je een deel van je lichaam moet missen. Het wordt een nog grotere handicap als je geen geschikt hulpmiddel hebt om dat gemis voor een deel op te kunnen vangen.
Het tweede goeie doel voor vanmiddag was een tweede houtgestookte broodoven. De Werkgroep Broodnodig PKN Hoogeveen zet zich daarvoor in vanuit de volgende missie: “Het team van Broodnodig, ontstaan vanuit de Hoofdstraatkerk in Hoogeveen, heeft al achttien jaar intensief contact met de Kofchegkerk in Novovolynsk, vlak over de Poolse grens. De Kofchegkerk heeft een sociaal- maatschappelijke rol op zich genomen. Zij heeft een kindertehuis, een vrouwenopvanghuis, een verslaafdenopvang en een eigen bakkerij. Broodnodig heeft enkele jaren geleden in Novovolynsk een volwaardige en moderne bakkerij opgebouwd, bekostigd door collectes en acties. Deze bakkerij bakt voor armen, bejaarden en de bovengenoemde opvanghuizen.” En die bakkerij zal dus een tweede houtoven krijgen. Licht in donkere tijden.
Bij het concert was ik aanwezig met een driedubbele pet op. Als trommelslager, als door het Christelijk Mannenkoor Hollandscheveld gevraagd verslaggever en als voorganger. Nee, ik was daar geen voorganger, maar als je lang genoeg meedenkt, dan denk je ook als toehoorder automatisch mee in het totaal van de presentatie en het programma. De samenvatting staat al in de kop: Kippevelconcert. Maar dan zijn we er nog niet. Dan wil je weten hoe het ging, en terecht. Er gebeurde namelijk genoeg opmerkelijks.
Mijn werk begon om kwart over 2 in de regen. Het weer zat niet echt mee. Vandaar dat ik als trommelslager, auditief ontvangstcomité, in mijn slechtweeroutfit liep. Een trommel waar je mee in de Hoogeveense Vaart kunt springen, een oude helm van Muziekvereniging Wilhelmina, hagel- en regen bestendig, en leerwerk aan de trommel dat niet vol water zuigt. De gemeente Hoogeveen heeft een heel mooi plein met fonteintjes en sproeiertjes aangelegd, op wat ooit een kerkplein was. Het was totaal overbodig om dat nu te laten spuiten, de mensen wisten nu niet hoe snel ze er langs moesten, langs de kant van het plein, want de stevige wind woei alle fonteintjeswater over publiek en trommelslagers, ook als het niet regende. Iedereen zou meegedacht hebben bij de ontwikkeling van dit systeem, maar mag ik daar twijfels bij hebben? Los daarvan: ik liet me niet wegsproeien/woeien, en werd verderop bijgestaan door collega trommelslager Joran Dijkstra.
Het is een belevenis, ook voor het publiek blijkbaar, want er gingen heel wat duimpjes omhoog. Hoogeveen ontvangt haar publiek op traditionele manier. Daar doei je het voor. We zagen zo ook dat rond half 3 de kerk al vol leek, en het bleef maar doorstromen. Van bezoekers dan, ook dat, die toch ergens een plaatsje wisten te krijgen. Iedereen schoof een beetje op, ruimte genoeg, ook in een overvolle kerk. Trouwens, zin om ook als trommelslager mee te doen?
In de kerk valt bij binnenkomst van de koren direct al een contrast op. Oudere mannen in klassieke kledij, zwarte kleding met wit overhemd, en een speels lichtblauw ‘lefdoekje’ en een vlinderstrik, van dezelfde kleur. De Hoogeveense benaming ervoor is in de kerk niet echt gepast, maar u krijgt vast een beeld erbij. Dan komen de jongeren binnen. De jongens/jongemannen eveneens in wit-zwart, en de meisjes/jonge vrouwen in speels gekleurde rood-wit-zwarte jurken, met teksten bij de onderste zoom, waarbij mij de betekenis ontgaat. Maar er is meer dan taal, zal ik al snel horen.
Het concert opent met gebed. Dat hoort bij het Christelijk Mannenkoor Hollandscheveld. En daar is niks mis mee, per slot van rekening zijn we in een kerk en is het een Christelijk koor. In gebed wordt voor God de pijn onder de aandacht gebracht van de Oekraïne, Israël, Gaza en Sudan. We vervolgen met een lieflied, Lied 413 uit het Liedboek van 2013. Mooi begin, zowel van een Christelijk concert als een kerkdienst. De voorganger in mij bladert dan de liturgie, sorry het programmaboekje door, en komt dan direct al met een tip, in zijn eigen gedachten natuurlijk. Als dit jongerenkoor zich zo inzet voor het goede doel, zouden we kunnen eindigen met een zegenbede. We beginnen toch ook al met een gezamenlijk gezongen loflied. Dan zou uitgaan met ‘Ga met God en Hij zal met je zijn’, of een andere zegenbede op noten, heel goed passen. We wensen de jongeren toch alle zegen toe, bij hun goede werk? Ze zingen niet voor de oorlog, ze zingen voor de slachtoffers ervan. Ze zijn niet stil blijven zitten bij hun eigen leed, het gaat over gevluchte jongeren, ze zijn bezig met de medemens. Gods zegen toegewenst, beste mensen….. De samenzang bestaat uit het Wilhelmus, op het eind, maar wel met het bekende ‘Mijn schild en de betrouwe’ erbij. Wat snijdt die laatste zin steeds door mijn ziel. We willen de tirannie verdrijven, die ons het hart verwondt. Die tirannie, die moeten we ook uit ons eigen land zien te houden.
Ik ga en kan niet iedereen noemen. Hoofdrolspelers, los van de zangers en zangeressen, waren de Dirigenten Frank Kaman, Ruben Tolmachof en Elena Solvovey. Ruben zingt ook nog geweldig. Liet hij horen. Verder werkten mee pianist henry Huisjes, organist Herman Boerman, presentatrices Anet Dunnink en Julia Yalinskaya. De presentatoren en presentatrices onderstrepen het belang van muziek. In communicatie is het soms moeilijk, tussen Nederlanders en Oekraïners. Muziek maakt je echter één grote familie. Maar muziek doet meer. Muziek verbindt, ook letterlijk. In het Hollandschevelds Christelijk Mannenkoor zitten enkele heren niet helemaal in het officiële pak. Ze zingen op projectbasis mee. Mensen met andere koorachtergronden, of gewoon uit de samenleving. Eén van hen is Hoogeveens burgemeester Breukelman. Enthousiast heeft hij meegedaan, maar het blijft bij een project, hij is nog niet zover om vast lid te worden, zoals onze vorige burgemeester wel deed, ergens lid van worden, met zijn saxofoon. Geeft niet, een privéleven kan privé blijven.
Martijn Breukelman trad nog even voor een woordje naar voren, en viel uit zijn rol als burgemeester, werd mens met de mensen en koorlid met de mannen. Zijn woorden samengevat: Zingen verbindt. Zingen is workout voor longen en ziel. Er komt dagelijks zoveel op je af, dat je soms wel wilt wegduiken voor al dat indringende nieuws. Vandaag doen we er echter wat zinvols mee. Met het zingen en met het geven. Het is misschien een bescheiden bijdrage, wat je kunt geven, maar geef naar vermogen en zie het als wat Jezus vertelde over het mosterdzaadje. Dat is klein, maar groeit uit tot een boom. Zo kun je het samen ook laten groeien, wat je doet voor een goed doel. Hij stond hier als gelovig mens, vertelde Martijn Breukelman. Goed om te zien hoeveel mensen hier in geloof bij elkaar zijn. zelf was hij niet gelovig opgegroeid, maar rond de 20 kwam hij in een dienst en werd daar in de kerk diep geraakt door het tijdloze verbond van Christus met mensen, en het verhaal van de kerk, van Jezus Christus, dat oproept tot een onvoorwaardelijke relatie met Jezus Christus zelf. Als zondig mens had hij dat leren kennen. “Ik ben een zondig mens”, was zijn publiekelijke belijdenis, en zijn antwoord erop: hij kende het, jazeker, de relatie met Jezus Christus, “Yes I know”. Het was de titel van één van de liederen, en die tekst gold ook helemaal voor hem. “Open je hart, neem iets van de rust en de warmte mee naar huis”, was zijn afronding.
Het bleef een concert van contrasten, maar hebt u ooit iets goeds, moois, leuks gezien, zonder contrasten? Dan wordt het een saai, onscherp gebeuren. We hebben contrasten nodig om harmonie te creëren. En de contrasten hier zorgden keer op keer voor verrassingen. Het Mannenkoor zong in twee blokken diverse klassieke en wat modernere liederen, waaronder ‘Als de liefde maar blijft winnen’, van Daniël Lohues, in een nieuw arrangement. Ik ga ze allemaal niet noemen, dan zou ik die van de Oekraïners ook allemaal moeten noemen. Hoe veelzijdig mannenstemmen ook kunnen zijn, wat ze niet hebben is direct duidelijk als het jongerenkoor zingt. Mannen blijven in de lagere registers, als je hen daar naast zet. Het enthousiasme en de warmte van de mannen springt er echter uit. Het is één grote vriendengemeenschap, die samen op maandagavonden goede en gezellige repetities houdt, en vervolgens muziek neerzet om U tegen te zeggen. Tegelijkertijd kom je grenzen tegen. De ruimte. Had het geluid niet beter op zijn plaats geweest in de grotere Grote Kerk? Hier leek het geluid niet goed weg te kunnen.
Verstaanbaarheid is ook moeilijk, misschien ook daardoor, zeker als je ook in het Duits en het Latijn zingt. Als amateurkoor kun je daarin nooit de perfectie bereiken als die van een professioneel jongerenkoor, hoe goed je ook je best doet. De mannen halen het beste uit henzelf, geweldig, werk met je talenten, daar zijn jullie goed mee bezig. Is het een idee om op de doorlopend aanwezige beeldschermen ook de tekst mee te laten lopen? Voor de rest: dankjewel mannen, er werden er zoveel bedankt, maar ook jullie bedankt voor inzet en uitvoering, jullie bezorgden ons een onvergetelijke middag, samen met de jongeren.
Die jongeren. Nou, dat klonk. Het jongenskoor met de klassiek geschoolde hoge jongesstemmen, het deed bij tijd en wijle niet onder voor de vrouwenstemmen. En ook jongens kunnen hoog komen. Ik zong de hoge ‘G’ nog op mijn 18e, maar haal dat ook al lang niet meer. Wil deze jongemannen over 10 jaar wel eens weer horen. Vast ook goed, maar totaal anders. Klankbeeld (woorden verstond ik niet bij gebrek aan Oekraïense opvoeding), uitstraling, deels bewegingen als deel van de performance, hoe moet ik daar wat van zeggen, dit moet je meegemaakt hebben. Loepzuiver, a capella, goed op elkaar ingespeeld, hier en daar wat zuinige instrumenten (handtrommel, triangel, tambourijn, clapsticks enz.) en ik ben de naam kwijt, een houten kastje om op te zitten en op te trommelen. Grotendeels zonder liedblad, zo uit het hoofd, en deels vanaf noten op de telefoon. Je geniet ook zonder dat je weet wat de jongeren hebben gezongen, door de speelsheid van muziek. Muziek verbindt, jazeker. Ook als je dus geen Oekraïens spreekt. Was het een idee om op het beeldscherm een vertaling mee te laten lopen? Ja, één woord hebben we allemaal begrepen. Er werd religieuze muziek en volksmuziek gezongen. Eén van de jongste meisjes kreeg een rol als schaapje, die kraaide het een paar keer uit, zo van “Mèèèèèèèè”. Ja, dan weten we wel waar het over gaat. Ze brachten ook nog een liedje in gedeeltelijk Nederlands: Aan de Amsterdamse grachten.
En dat in een kerk aan een voormalige Hoogeveense gracht. Uitgeput waren ze, zo tegen het eind, maar ze lieten niks merken. Dat hoorden we van ze bij het napraten onder de koffie/frisdrank. Het was ook al hun tweede optreden die dag. Maar ze gaven alles wat ze in zich hadden. Dankjewel jongens en meisjes, voor dat prachtige concert. Een onvergetelijke middag.
Hoe we genoten, dat hoorde je terug in het applaus. Tja, je let ook overal op, op den duur. Mannenkoor: net en stevig applaus. Oekraïense jongeren: harder applaus, dubbel zo lang. Mannenkoor: applaus wordt intenser, al wat langer. Oekraïense jongeren: nog meer applaus, vooral na dat lied in het Nederlands. En dan een slotapplaus, lang, daverend, staand. Dat is waardering van het publiek. Dan is iedere tip voor verbetering maar bijzaak. Dit was goed zo. En werd goed afgerond. Er werd een krentewegge binnengedragen van pakweg 1,5 meter, al in plakjes gesneden, zodat ze in de bus naar een volgend adres al vast wat kunnen eten. Er is maar één weg, en dat is de krenteweg, zegt Finkers. Muziek is een hoofdweg die ook goed werkt, dat hebben we vanmiddag gezien en gehoord.
Opvallend: alleen al in de kerk werd 6597,52 euro bij elkaar gecollecteerd, terwijl er mondeling aan toe werd gevoegd dat er nog een gift van 500 euro was binnengekomen. En dan waren er nog de velen die inscanden op de QR-code. Oftewel, er is nog veel meer binnengekomen. Opvallend is ook de poging om iedereen te bedanken. Ja, dat wil je wel graag, maar dan zul je vast heel wat mensen vergeten, daarom doen nogal wat instanties dat al niet meer op naam en toenaam. Ach, de Hoogeveense Trommelslagers waren al warm geworden in de kerk, dat was belangrijker dan wel of niet een bedankje. Frank bedankte, onder de koffie, is genoeg.
Wat trouwens ook opviel: de PKN Hoogeveen Hoofdstraatkerk hoorde bij de personen die een en ander mede mogelijk hebben gemaakt, en stonden dus bij de naar voren geschoven weldoeners. Maar ze hielden ook een collecte voor zichzelf bij de uitgang. Mag dit alsnog op de rekening voor het goede doel? Dat is namelijk de betekenis van ‘Benefiet’. Op naar een volgende concert. Van deze mooie zondagmiddagen kun je genieten.
Maar wrang is de aanleiding. En krom is misschien mijn redenering. Je zou toch eigenlijk willen dat een benefietconcert als dit totaal niet gehouden werd. Omdat je zou willen dat het niet nodig zou zijn. Dat we weer teruggekeerd waren naar een Europese vrede op alle zijden van het continent. Omdat we zouden kunnen bereiken dat die vrede overal en voor iedereen behaald kon worden. Maar als het dan toch een wereld is vol pijnlijke ervaringen, wat mooi dat we er zo samen de schouders onder kunnen zetten. Onder dat ene kleine stukje dat we wel kunnen doen. Al is het ook een stukje schrijven. Iedere collectezak is welkom. En er waren ook al diverse kerken in de omgeving geweest die hadden bijgedragen. Ga zo door, wordt vervolgd. Op naar een samenleving die zoveel mogelijk samen draagt wat voor een mens alleen ondraagbaar is. U mag wel of geen Amen zeggen. Albert Metselaar, zondagavond 26 oktober 2025. Nog onder de indruk van vanmiddag. Tot op dit moment is er Tot op het heden een prachtig bedrag van. €8580,00 opgehaald! Alsnog deze bijzondere middag beleven? Klik dan hier
